Kościół pw. św. Mikołaja w Lubli

Kościół pw. św. Mikołaja w Lubli - jest jednym z cenniejszych przykładów późnogotyckiego drewnianego budownictwa sakralnego na Podkarpaciu, zabytkiem grupy I, budowlą drewnianą, krytą gontem, niewiele ustępującą pod względem architektonicznym takim obiektom, jak kościół w Haczowie i Bliznem. Kościół zbudowany został „na zrąb" z drewna modrzewiowego, na podmurówce kamiennej w I połowie XV wieku przez Mikołaja Grota, opata Zakonu Cysterskiego w Koprzywnicy. W 1793 roku do głównej sylwetki kościoła dobudowano wieżę. Została ona zniszczona podczas wojny w sierpniu 1944 roku. Wieżę wraz z ogrodzeniem zrekonstruowano w 1995 r. staraniem ks. Franciszka Podolskiego. Wewnątrz świątyni na uwagę zasługują: późnobarokowy ołtarz główny i boczne ołtarze pochodzące z początku XVIII wieku oraz cenne obrazy: gotycki Misericordia Domini z połowy XV wieku, dwa późnogotyckie w głównym ołtarzu przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem i patrona kościoła św. Mikołaja, a także obrazy św. Anny z Maryją i Dzieciątkiem oraz św. Joachima w ołtarzu z prawej strony. Najcenniejszą rzeźbą, którą można zobaczyć w kościele, jest osiemnastowieczna figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, pokazująca wpływ sztuki włoskiego baroku. Godna uwagi jest także rokokowa, bogato rzeźbiona ambona z 1778 r. i konfesjonał z II pół. XVIII w. W wieży dzwonnicy na ścianie południowej umieszczona jest główka Chrystusa pochodząca z krucyfiksu, który znajdował się tu przed wojną. Upamiętnia ona cudowne zdarzenie - podczas ostrzału artyleryjskiego Lubli w styczniu 1945 r. wybuch pocisku zniszczył krucyfiks, a głowa Ukrzyżowanego nienaruszona wbiła się w drewnianą ścianę. W przykościelnej dzwonnicy znajduje się gotycki dzwon z końca XV wieku. Zdjęcie: Michał Kut.