Szufnarowa

Na zdjęciu: Szkoła Podstawowa im. św. Jana Pawła II w Szufnarowej, fot. Rafał Godek

Szufnarowa – wieś w gminie Wiśniowa, położona w północnej części gminy, wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 996 Tuszyma – Ropczyce – Wiśniowa. Sąsiaduje z: Jaszczurową, Pstrągówką, Wiśniową, Niewodną, Różanką i Wielopolem Skrzyńskim (powiat ropczycko-sędziszowski). Zajmuje powierzchnię 1493,53 ha i liczy 1222 mieszkańców (2011 r.)^[1]. Według dra F. Piekosińskiego nazwa wsi wywodzi się od nazwiska jej założyciela, Lechity Szufnara^[2]. Pod nazwą Schuffnerhaw^[3] ok. 1400 r. wspomniana jest przez J. Długosza. Zdaniem autorów lubuskiej księgi uposażeń z 1405 r., szereg wsi, w tym Szufnarowa, powstało na terenie dawnej włości konickiej przed 1400 r. Osada założona została na tzw. „surowym korzeniu” przez Włościbora^[4], sołtysa z Dobrzechowa. Po jego śmierci, ok. 1424 r.^[5] majątek odziedziczyła żona Stachna i syn Mikołaj. W XVI w. osada należała m.in. do Jakuba i Jana z Szufnarowej, Fidei Szufnarowskiej i Jana Kozłowskiego^[6]. Kolejnymi właścicielami wsi byli: Kleczyńscy (I połowa XVII w.) oraz Jabłonowscy, w rękach których Szufnarowa pozostawała do połowy XIX w. W 1862 r. wieś nabył Witold Rogoyski.
Szufnarowa do 1971 r. należała do parafii w Niewodnej. Jej mieszkańcy uczęszczali także do kościołów w Wielopolu Skrzyńskim i Pstrągówce. Starania o budowę własnej świątyni rozpoczęto w latach 20. XX w., a następnie w 1955 r.^[7] W 1970 r. ordynariusz przemyski zlecił organizację placówki duszpasterskiej w Szufnarowej ks. Bronisławowi Domino, który od Bożydara Tęczara, w którego domu od 7 lat znajdował się punkt katechetyczny, odkupił na cele sakralne budynek wraz z gospodarstwem. Rok później rozpoczęto budowę świątyni, którą podczas peregrynacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w kwietniu 1971 r. poświęcił ks. bp Ignacy Tokarczuk – ordynariusz diecezji przemyskiej. Parafia Rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Ostrobramskiej w Szufnarowej liczy obecnie 1158  wiernych^[8].
Współcześnie we wsi funkcjonują m.in.: Parafia Rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Ostrobramskiej (erygowana w 1971 r.), prowadzona przez Gminę Wiśniowa Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II (od 1861 r. jako szkoła ludowa, nadanie imienia 2005 r.), Ochotnicza Straż Pożarna (od 1912 r.), Koło Gospodyń Wiejskich (od 1911 r.), Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Wsi Szufnarowa (od 2016 r.), gospodarstwa agroturystyczne, posiadający własny stadion Ludowy Klub Sportowy „Albatros” Szufnarowa (od 1974 r., w 1991 r. zarejestrowany w Podkarpackim Związku Piłki Nożnej) i in. W Szufnarowej warto zobaczyć m.in.: legendarny kamień „Dudniacz”; przydrożne i przydomowe krzyże oraz kapliczki w liczbie ponad 46, z których najstarsza pochodzi z 1888 r.; miniskansen związany z życiem ludności wiejskiej pn. „Jak żyli i pracowali nasi przodkowie” (od 1996 r. jako muzeum parafialne, od 2013 r. jako Izba Pamięci) i in. Z najwyższego punktu wioski roztacza się malowniczy widok na okolice, a w bezchmurne dni można zobaczyć ośnieżone szczyty Tatr. Ciekawostki: Na szczycie wzniesienia, z którego widać panoramę wioski, stoi krzyż ufundowany na pamiątkę wiecu chłopskiego, który odbył się ok. 1880 r. w Szufnarowej z udziałem znanego działacza ludowego z XIX w. ks. Stanisława Stojałowskiego. Według przekazu mieszkańców krzyż przyniesiony został przez chłopów z Glinika koło Wielopola Skrzyńskiego. Z upływem lat był kilkakrotnie zmieniany, przedostatni, figurujący na mapach wojskowych z 1944 r., dotrwał do lat 70. XX w. W 1981 r. z inicjatywy ks. Domino, założyciela parafii w Szufnarowej, postawiono nowy krzyż, który stoi do dzisiaj^[9].