Gerard Górnicki

Gerard Górnicki (ur. 13 sierpnia 1920 w Strzyżowie nad Wisłokiem, zm. 31 lipca 2008) - polski prozaik, publicysta, felietonista oraz autor sztuk scenicznych.

Ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie okupacji hitlerowskiej był żołnierzem Armii Krajowej na Rzeszowszczyźnie oraz nauczycielem w tajnym szkolnictwie. Od 1950 mieszkał w Poznaniu, gdzie w latach 1950-1980 pracował w szkolnictwie. Działalność literacką rozpoczął w latach okupacji, debiutując w 1942 roku wierszami patriotycznymi w prasie konspiracyjnej. W 1954 roku wydrukował w „Gazecie Poznańskiej" fragment opowiadania „Dom na skarpie". Od tego czasu publikował swą prozę, publicystykę kulturalną i podróżniczą w prasie literackiej i codziennej, m.in. „Życiu Literackim", „Tygodniku Zachodnim", „Tygodniku Kulturalnym", „Gazecie Poznańskiej", „Głosie Wielkopolskim", „Nurcie", „Profilach", „Nowinach Rzeszowskich", „Wadze i Mieczu", a także na antenie rozgłośni radiowych: poznańskiej, szczecińskiej, rzeszowskiej, śląskiej i warszawskiej. Od 1960 roku był wiceprezesem Poznańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, a od 1966 roku jego prezesem.

Za osiągnięcia w pracy zawodowej, twórczej i społecznej udekorowany został Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury", Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Honorową Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego oraz otrzymał Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Strzyżowa przyznany w 1984 roku.

Twórczość literacka

• Sybirca
• Portret kota
• Powrót Stanleya Kozdry
• Spotkanie z rzymianką
• Ucieczka na obczyznę
• Dom na Pacyfiku
• Spotkanie przed bramą do nieba
• Dziewczyna Anh odchodzi
• Miasto Króla
• Na śniegu widniała gwiazda
• Poszli ci, którzy powinni
• Bitwa szalała do wieczora
• Szukanie ocalenia
• Matka Śnieżna