Glinik Górny

Na zdjęciu: Zabudowania i krajobraz Pogórza w Gliniku Górnym, fot. Tadeusz Poźniak

Glinik Górny – rozległa wieś w gminie Frysztak, położona w paśmie Klonowej Góry, przy drodze powiatowej nr 1323 R Frysztak – Gogołów – Klecie. Sąsiaduje z: Gogołowem, Hutą Gogołowską, Jaszczurową, Stępiną, Glinikiem Średnim oraz Lublicą i Sieklówką (powiat jasielski). Zajmuje powierzchnię 1122,25 ha i liczy 898 mieszkańców (2011 r.)^[1]. Po raz pierwszy nazwa miejscowości w obecnym brzmieniu pojawiła się w dokumencie z 1794 r.^[2]  Wcześniej jedną nazwą Glinik obejmowano 3 odrębne dzisiaj miejscowości położone w okolicach Frysztaka. Jak podają źródła historyczne w 1353 r. Glinik wraz z Gogołowem został nadany trzem ruskim bojarom: Chodkowi, Ostaszkowi i Piotrowi, a w 1387 r. przypadł w udziale Iwonowi^[3]. W XV w. wieś należała do rozległych dóbr rodu Bogoriów^[4]. W XVI w. stanowiła kolejno własność Jana Amora Tarnowskiego, Piotra Kmity z Wiśnicza i Andrzeja Górki^[5]. Wśród właścicieli wymienia się także: Czarnkowskich, Rojowskich, Dydyńskich. Teren Glinika Górnego wchodzi w skład Parafii pw. św. Katarzyny w Gogołowie.
Współcześnie funkcjonują tutaj m.in.: prowadzona przez samorząd Gminy Frysztak Szkoła Podstawowa (od 1907 r.), Ochotnicza Straż Pożarna (od 1959 r.), Koło Gospodyń Wiejskich (od 1961 r.), zakłady usługowe i in. Warto zobaczyć m.in.: kapliczkę murowaną z II poł. XIX w.; drewniane krzyże przydrożne i in. Ciekawostki: Glinik Górny, jak znaczna cześć gminy Frysztak, położony jest na terenie Czarnorzecko – Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny. Utworzony w 1993 r. park krajobrazowy chroni najcenniejsze pod względem przyrodniczym, krajobrazowym oraz kulturowym obszary Pogórza Strzyżowskiego i Pogórza Dynowskiego, rozdzielone doliną Wisłoka. Walory tego terenu wynikają przede wszystkim z unikalnej budowy geologicznej (flisz karpacki), interesującej rzeźby terenu, występowania cennych zbiorowisk roślinnych, bogatej fauny oraz innych walorów środowiska przyrodniczego^[6].